Buffet

Het buffet
WEEKEND! Eerste kwart van mijn reis zit erop en mijn tweede kwart begon met Annette’s heerlijke pannenkoeken. Maar opa, wees gerust, die van u blijven de aller-lekkerste! Na het ontbijt begonnen we weer aan onze tocht naar Livingstonia. Het was al aardig warm want de zomer komt eraan. Na een paar minuten kwamen we een kameleon tegen en dit beestje liep in slow motion. Het was zo eigenaardig dat we letterlijk tien minuten naar een groene hagedis hebben lopen kijken… We vervolgden onze trip en kwamen langs een reusachtige boom. Caroline ( Duitse, 34 jaar maar lijkt wel 50 en HEEEEL irritant, ze moet altijd laten merken dat ze van alles weet) wees ernaar en zei; “This is a Baoabtree’. Dus ik antwoordde gelijk met ; ‘Do you know the story behind this tree?’ HA. Dat wist ze niet. Ik moet eerlijk zeggen dat dit verhaal heel diep opgeslagen lag. Ik had het een aantal jaren terug geleerd van onze gids die onze eerste reis naar Afrika begeleidde en pap, ik weet zeker dat jij het ook nog weet! Ik vertelde haar dat er 1000 jaar geleden een hele grote boom was met prachtige takken vol met bloemen. Maar deze boom was heel erg egoïstisch en vol van zichzelf. God was zo klaar met het gezeur van de boom, dat hij hem uit de grond trok, en hem onderste boven terug in de aarde stopte, met de wortels omhoog, zodat hij niet meer kon pronken. ( Google maar eens: baoabtree, dan snap je het verhaal) Dus nadat ik trots mijn mooie verhaal verteld had, was het antwoord van Caroline; ‘Oh, yeah I know that story’. YEAH RIGHT! Pff. Ik ben snel doorgelopen.
Toen we aankwamen in het resort doken we gelijk het meer in om daarna te zonnen. We hadden geleerd van vorige keer, dat als je honger begint te krijgen, je eten moet bestellen want het duurt een uur voordat het voor je neus staat. Dus wij gingen aan een mooie tafel zitten met uitzicht op zee. We vroegen hoeveel een cola kost; KW 500. Iedereen vond dat heel duur. Maar KW 500 is omgerekend 1,-! In Nederland kan je nergens een cola kopen voor 1,- behalve op HBS maar dat is postmix cola dus dat telt niet eens. Daarna vertelde de serveerster ons dat er geen elektriciteit was dus dat het nog langer zou duren voordat het klaar was. Dus hier was ook al geen elektriciteit! Gisteravond vielen opeens alle lichten uit, en zaten we in het pikdonker met alleen een paar kaarsen aan. Wel eens geprobeerd te douchen in het donker? Het is nog lastiger als je even vergeet dat hier het warme water aan de rechterkant zit ipv (normaal gesproken) aan de linkerkant! Oke, dus à la carte zou mega lang duren, maar: er was een buffet. En dat buffet was geweldig. Romige tomatensoep met croutons, verschillende soorten salade, gekookte rijst, gefrituurde rijst, mdisa ( plaatselijk eten), pasta, vis, geit, een plaatselijke vogel, kip ( de lekkerste die ik ooit gegeten heb) en nog meer. En natuurlijk ook desserts; fruitsalade, pudding, chocladetaart en slagroom. Voor onze Robinson liefhebbers; het was een soort dejavu van Saar en Fatima die na weken op het eiland in een resort komen en alles van de kaart bestellen om alles te proeven. ( Jouw favo stukje mam, weet je nog) Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo veel gegeten heb. En ik ben nog nooit, maar dan ook nooit ziek geweest van eten, maar dat was ik! We konden na ons laatste bord geen boe of bah meer zeggen. We rekenden af en zijn ongeveer weer terug naar het strand gerold.
Toen viel onze blik op een jongen die een speedo ( ballenknijper) aanhad. We zagen dat het twee koppels waren met 4 kinderen ernaast. Toen vroeg 1 van ons zich af waar ze vandaan zouden komen. En voordat ik erbij nadacht zei ik: “They are probably Britisch, because of their stupid clothes.’ Oeps. We hebben namelijk een Brits meisje onder ons die gelijk reageerde; ‘Excuuuuuse you!’ Die kindjes waren namelijk gekleed in die vreselijke badpakken van top tot teen en van die gekke petjes. Dus ik zei dat ik me dood zou schamen als ze nu Nederlanders waren. Dus wij zijn heel onopvallend langs ze gelopen om op te vangen wat voor taal ze spraken. Ze spraken Engels maar waren duidelijk geen Britten. Dus ik ben op mn knieën gegaan en heb mijn excuses aangeboden aan Harriët.
Daarna kwamen we op het geweldige idee om een cocktail te drinken. We bestelden ze, en wat een domper was dat. We kregen het geserveerd in een soort mini champagne glas. En daar betaalden we dus 6,- voor! En hij was niet eens lekker… Het enige positieve eraan was dat het hielp om het eten te laten zakken. Zodat ik, ondanks mijn uitspraak dat ik voor een week nu wel genoeg gegeten had, in de avond nog 3 boterhammen met pindakaas heb gegeten. =)