Just another day in Nursery
Door: Kat
Blijf op de hoogte en volg Katja
10 September 2014 | Malawi, Lilongwe
Another day in Nursery School
Nee, zeker niet another day in paradise. Nursery begint om 08:30, dus we vertrekken vanuit ons huis om 08:15. We lopen langs de lemen hutjes en er rennen gelijk weer kindjes naar ons toe om onze handen te pakken en mee te lopen. School is weer begonnen dus deze week verwachtten we meer kinderen dan vorige week. Nou dat hebben we geweten, er stonden minstens 70 kinderen op ons te wachten. Er is 1 grote mand met allemaal speelgoed waar ze een half uurtje mee mogen spelen. Om de seconde roepen ze: Koncola koncola! Dat betekent: foto foto! Om 09;00 moeten de kinderen allemaal het lokaal in. Ik schat, en de meeste weten dat ik daar heel slecht in ben, dat het lokaal 6 bij 5 meter is. Dan beginnen we met al die kindjes liedjes te zingen. Zoals; twinkle twinkle little star, head, shoulders, knees and toes and the hokepoke. Daarna bidden ze en mogen de oudere kinderen naar het pre-schooltje en de kleintjes blijven in nursery, dat zijn er ongeveer 40. 1 van de teachers tekende een cirkel op de grond waar al die kinderen dus op moeten gaan zitten, en dan begint de pret. De meeste snappen dat niet dus je moet ze allemaal stuk voor stuk naar die cirkel slepen. Dan vinden de meeste het grappig om gelijk weer op te staan en rondjes te gaan rennen. Als je ze dan beet pakt om ze weer neer te zetten, kunnen er drie dingen gebeuren; 1) ze blijven zitten 2) ze staan weer op of 3) ze gaan huilen. Elke dag zijn er minstens 5 die constant aan t janken zijn. De teachers tillen ze dan op, pakken een doek en hangen ze op hun rug en gaan verder met lesgeven. Als je het lesgeven kan noemen… De meeste zaten dus in een cirkel, en de teacher tekende met krijt op de grond de cijfers 0-4. Heel handig dat ze in een cirkel zaten, not, want minstens ¼ zag de cijfers dus onderste boven. (Maar het was al beter dan gister, toen ze op het bord schreef; orange, orange onion. Uhm.. een ui is meestal niet oranje toch???) Oke, de cijfers stonden op de grond, en dan beginnen de 10 minuten met het aanwijzen van de cijfers, en de kindjes die het herhalen, of gewoon voor zich uit staren. Ondertussen waren er een paar weer begonnen met huilen, 1tje zo erg, dat de teacher naar 1 van de jongens toe liep, om te vragen of hij hem even wilde troosten. Deze stak zn handen in de lucht, die wist niet wat ie moest doen. Toen liep ze naar mij toe, en ik met mijn oppaservaring dacht dat ik dit wel even zou oplossen. Maar het kindje begon alleen maar harder te huilen en te stoppen, mijn liedjes en heen en weer wiegen hielp niks. Toen ben ik maar naar buiten gelopen, om hem op de grond te zetten en zodra ik hem losliet, rende hij als een speer weg… Ja daar kon ik dus echt niks aan doen. Toen ik weer naar binnen liep zag ik de anderen verschrikt naar een jongetje kijken, die met zijn ogen dicht, op de grond lag in een grote plas. Ondanks dat we tegen hem praatten en klapjes in zn gezicht gaven reageerde hij niet. Maar de teacher begon al te lachen en zei; he is asleep! Hij was gewoon in slaap gevallen en had zichzelf onder geplast. Hij werd opgepakt en op een kleedje gelegd waar die verder kon slapen. Er werd een mop gehaald, door de zelfde jongen die het kindje niet wilde troosten, en de troep werd opgeruimd. Zo, de les kon weer doorgaan. De teacher schreeuwt een cijfer en dan geeft ze de stok aan een kind die het juiste cijfer moet aanwijzen. Ze wijzen net zo lang een cijfer aan totdat ze toevallig de goede aanwijzen, dus het gaat echt nergens over. Toen legde de teacher de stok neer en liep de deur uit. Dat gebeurd regelmatig. Dan moeten wij de les maar over nemen of beginnen we weer met liedjes zingen. Om 10;00 maakten we het lokaal klaar voor de pala. Dat is een soort pap wat de teachers maken. We leggen matten neer en zetten waterkannen klaar. Nou, dan krijgen die kindjes dus hun bordjes pala. Dat is ook lekker chaotisch. De pala zit overal, behalve in hun mond. Het is erg warm en het gebeurd regelmatig dat ze het over zich heen gooien, en dan moet je ze snel uitkleden en schoonmaken met koud water. Als ze klaarzijn, brengen ze hun bordje naar een grote ton met water. Ik vroeg aan de teachers of ik af kon drogen. Ja zeiden ze, en ze pakten de drie doeken, en gooide ze alle drie in de bak water, waarna ze er maar 1 gebruikten om de bordjes schoon te maken. Ze kunnen dus echt 0 engels. Ervoor hadden Patrick en Harriet, apart van elkaar al gevraagd of ze konden helpen met het maken van de pala. Nee had de teacher gezegd, toen kwam een andere teacher naar hun toe; ja of jullie willen helpen met de pala want ze kan het niet alleen….) Uiteindelijk hebben we de bordjes maar een beetje in de lucht gewapperd om te laten drogen. Oke, nadat de bordjes waren gedroogd moesten de lokalen geveegd worden, maar er zat overal pala op de grond, en dat wordt dan schoon gemaakt met… jawel de mop. Waar dus vanochtend de plas mee was schoongemaakt. Mmmmmm. Toen dat gebeurd was, en we net het lokaal achter ons dicht wilde doen, bedachten we opeens dat dat kindje nog lag te slapen op dr kleedje, dus 1 meisje van ons pakte het kind op, en zette het gelijk weer neer. Hij had zich weer onderplast en zij zat nu ook onder. Wat was ik stiekem blij dat het bij haar gebeurde en niet bij mij… Just another day in nursery!
Nee, zeker niet another day in paradise. Nursery begint om 08:30, dus we vertrekken vanuit ons huis om 08:15. We lopen langs de lemen hutjes en er rennen gelijk weer kindjes naar ons toe om onze handen te pakken en mee te lopen. School is weer begonnen dus deze week verwachtten we meer kinderen dan vorige week. Nou dat hebben we geweten, er stonden minstens 70 kinderen op ons te wachten. Er is 1 grote mand met allemaal speelgoed waar ze een half uurtje mee mogen spelen. Om de seconde roepen ze: Koncola koncola! Dat betekent: foto foto! Om 09;00 moeten de kinderen allemaal het lokaal in. Ik schat, en de meeste weten dat ik daar heel slecht in ben, dat het lokaal 6 bij 5 meter is. Dan beginnen we met al die kindjes liedjes te zingen. Zoals; twinkle twinkle little star, head, shoulders, knees and toes and the hokepoke. Daarna bidden ze en mogen de oudere kinderen naar het pre-schooltje en de kleintjes blijven in nursery, dat zijn er ongeveer 40. 1 van de teachers tekende een cirkel op de grond waar al die kinderen dus op moeten gaan zitten, en dan begint de pret. De meeste snappen dat niet dus je moet ze allemaal stuk voor stuk naar die cirkel slepen. Dan vinden de meeste het grappig om gelijk weer op te staan en rondjes te gaan rennen. Als je ze dan beet pakt om ze weer neer te zetten, kunnen er drie dingen gebeuren; 1) ze blijven zitten 2) ze staan weer op of 3) ze gaan huilen. Elke dag zijn er minstens 5 die constant aan t janken zijn. De teachers tillen ze dan op, pakken een doek en hangen ze op hun rug en gaan verder met lesgeven. Als je het lesgeven kan noemen… De meeste zaten dus in een cirkel, en de teacher tekende met krijt op de grond de cijfers 0-4. Heel handig dat ze in een cirkel zaten, not, want minstens ¼ zag de cijfers dus onderste boven. (Maar het was al beter dan gister, toen ze op het bord schreef; orange, orange onion. Uhm.. een ui is meestal niet oranje toch???) Oke, de cijfers stonden op de grond, en dan beginnen de 10 minuten met het aanwijzen van de cijfers, en de kindjes die het herhalen, of gewoon voor zich uit staren. Ondertussen waren er een paar weer begonnen met huilen, 1tje zo erg, dat de teacher naar 1 van de jongens toe liep, om te vragen of hij hem even wilde troosten. Deze stak zn handen in de lucht, die wist niet wat ie moest doen. Toen liep ze naar mij toe, en ik met mijn oppaservaring dacht dat ik dit wel even zou oplossen. Maar het kindje begon alleen maar harder te huilen en te stoppen, mijn liedjes en heen en weer wiegen hielp niks. Toen ben ik maar naar buiten gelopen, om hem op de grond te zetten en zodra ik hem losliet, rende hij als een speer weg… Ja daar kon ik dus echt niks aan doen. Toen ik weer naar binnen liep zag ik de anderen verschrikt naar een jongetje kijken, die met zijn ogen dicht, op de grond lag in een grote plas. Ondanks dat we tegen hem praatten en klapjes in zn gezicht gaven reageerde hij niet. Maar de teacher begon al te lachen en zei; he is asleep! Hij was gewoon in slaap gevallen en had zichzelf onder geplast. Hij werd opgepakt en op een kleedje gelegd waar die verder kon slapen. Er werd een mop gehaald, door de zelfde jongen die het kindje niet wilde troosten, en de troep werd opgeruimd. Zo, de les kon weer doorgaan. De teacher schreeuwt een cijfer en dan geeft ze de stok aan een kind die het juiste cijfer moet aanwijzen. Ze wijzen net zo lang een cijfer aan totdat ze toevallig de goede aanwijzen, dus het gaat echt nergens over. Toen legde de teacher de stok neer en liep de deur uit. Dat gebeurd regelmatig. Dan moeten wij de les maar over nemen of beginnen we weer met liedjes zingen. Om 10;00 maakten we het lokaal klaar voor de pala. Dat is een soort pap wat de teachers maken. We leggen matten neer en zetten waterkannen klaar. Nou, dan krijgen die kindjes dus hun bordjes pala. Dat is ook lekker chaotisch. De pala zit overal, behalve in hun mond. Het is erg warm en het gebeurd regelmatig dat ze het over zich heen gooien, en dan moet je ze snel uitkleden en schoonmaken met koud water. Als ze klaarzijn, brengen ze hun bordje naar een grote ton met water. Ik vroeg aan de teachers of ik af kon drogen. Ja zeiden ze, en ze pakten de drie doeken, en gooide ze alle drie in de bak water, waarna ze er maar 1 gebruikten om de bordjes schoon te maken. Ze kunnen dus echt 0 engels. Ervoor hadden Patrick en Harriet, apart van elkaar al gevraagd of ze konden helpen met het maken van de pala. Nee had de teacher gezegd, toen kwam een andere teacher naar hun toe; ja of jullie willen helpen met de pala want ze kan het niet alleen….) Uiteindelijk hebben we de bordjes maar een beetje in de lucht gewapperd om te laten drogen. Oke, nadat de bordjes waren gedroogd moesten de lokalen geveegd worden, maar er zat overal pala op de grond, en dat wordt dan schoon gemaakt met… jawel de mop. Waar dus vanochtend de plas mee was schoongemaakt. Mmmmmm. Toen dat gebeurd was, en we net het lokaal achter ons dicht wilde doen, bedachten we opeens dat dat kindje nog lag te slapen op dr kleedje, dus 1 meisje van ons pakte het kind op, en zette het gelijk weer neer. Hij had zich weer onderplast en zij zat nu ook onder. Wat was ik stiekem blij dat het bij haar gebeurde en niet bij mij… Just another day in nursery!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
