Salima Shopping

Dus, gister moest ik naar Salima, samen met Chris en Nicole, de projectleiders. We zien ze niet veel en dat vind ik niet zo erg. Chris is nog wel oke, een beetje awkward, maar hij praat tenminste. Nicole, die duidelijk de broek aan heeft in deze relatie, zegt nooit wat tegen ons, de volunteers. Ze is continue chagrijnig en ze heeft een tattoo van duif op haar borst… Dus ik was benieuwd hoe de dag zou verlopen met deze gekke mensen. We vertrokken om 08;45 met de truck richting Salima. Nicole reed, en net als Amy, is ook zij niet gewend aan een auto met een schakelbak. Ze moest de hele tijd vragen of ze in de goede versnelling zat. En als Chris vertelde dat ze niet in de goede versnelling zat, werd ze boos en schreeuwde: ‘Why didn’t you tell me?!’ Na een gezellig ritje van 35 minuten, ik had alleen met Chris gepraat, stopte Nicole de auto voor een bank en zei dat ik hier het geld kon regelen en ze me later hier weer zou oppikken. Ik werd letterlijk op straat gedropt. Ik moest eerst een winkel in om 250 USD te wisselen in Kwacha, ik moest met de man meelopen naar achter in de winkel, en achter gesloten deuren met allemaal stapeltjes met geld werd het geld gewisseld. 50 dollar is 20.000 Kwacha dus ik liep de winkel uit met 100.000 Kwacha. Daarna ging ik naar de bank, maar de ATM machine was kapot. Ik moest dus op zoek naar een andere bank. Gelukkig was die niet ver en stond er geen rij. Ik moest voor 2 mensen 40.000 Kwacha halen en voor 2 mensen 30.000 kwacha. Samen dus 140.000 Kwacha. Dat is dus bij elkaar allemaal een hoop geld. Helemaal als je je bedenkt dat het grootste biljet bij hun 1000 Kwacha is…. Mijn portemonnee zat propvol! Ik was zo bang dat ik beroofd zou worden. Ik heb 15 minuten op Chris en Nicole gewacht, maar ik raakte aan de praat met een vrolijke man dus die tijd vloog voorbij gelukkig. Toen gingen we naar de eerste supermarkt. Ik haalde mijn mega boodschappenlijstje tevoorschijn en begon met shoppen. Chris en Nicole deden hun eigen boodschappen. En pas na een heeeeele lange tijd, terwijl zij allang klaar waren dachten ze: Oh, misschien moeten we haar even helpen zodat het allemaal wat sneller gaat. Ik duwde ook heel overdreven vermoeiend mijn twee karretjes naar voren, totdat Nicole aanbood om er 1 van me over te nemen. Na het afrekenen, mijn portemonnee was ietsje lichter geworden, gingen we naar de volgende winkel om de rest van de spullen te kopen. Daarna gingen we naar een boekwinkel, een broodwinkel, een vleeswinkel een cola (?) winkel en naar de markt. Halverwege deed Chris de mededeling dat hij iets vergeten was… We moesten terug naar de eerste winkel. Toen ontplofte Nicole natuurlijk. Gezellig is anders. Bovendien was het meer dan 30 graden, dus we waren helemaal kapot toen we thuis aankwamen om 14;00! Annette had de lunch voor ons bewaard dus ik kon snel wat eten voordat ik om 14;15 weer weg moest om mijn local volunteers les te geven. Die les had ik niet kunnen voorbereiden maar met wat improvisatie is dat goed gekomen. Na de les zag ik Memorie, die vandaag jarig was en ze droeg haar Bacardi Oakhart shirt! ( Een heel lekker drankje opa en oma!) Ik had gevraagd of ze die aanwilde doen op haar verjaardag want had haar het al eerder zien dragen. Thuis wachtte de enorme berg met boodschappen op me. Ik kon beginnen aan de helse klus. Ik moest op de bon kijken hoe duur iets was, dat op elk persoonlijk boodschappenlijstje zetten, en op het laatst alles optellen. Dan dat getal aftrekken van het geld dat ik voor ze gehaald had bij de bank/shop en ook nog 1000 kwacha eraf halen voor Family Dinner. Na wat een eeuwigheid leek te duren had iedereen zijn eigen stapeltje met boodschappen en het correcte geld bedrag. Pffff wat een stress was dat. Nu nog zorgen dat de pizza’s voor Family Dinner lukken en dan vertrekken we vrijdag om 17:00 naar Cape Meclair!!! Had ik al verteld dat wij als meisjes daar gewoon in shorts mogen lopen ipv lange broeken?? YEAAAH