Dar es Salaam
Blijf op de hoogte en volg Katja
27 September 2014 | Tanzania, Dar es Salaam
Dar es Salaam
Ik had mijn wekker om 03:15 gezet, aangezien Andrew me om 04;00 op kwam halen. Zo had ik alle tijd om me rustig om te kleden en klaar te maken voor de reis. Ik had me net omgekleed en Martin gedag gezegd, of ik hoorde een auto het erf op rijden. Het was 03;30! Blijkbaar is Andrew geen typische Malawian, anders zou hij rond 04;30 aan komen sjokken. Ik kon nog net snel mijn tanden poetsen voordat ik mijn spullen in de auto gooide en we wegreden. Onder ‘spullen’ versta ik mijn handbagage koffertje, en mijn bescheiden backpack. Martin lachte me uit omdat hij het veel te groot vond. Ik heb mijn tas gelijk aan de andere meisjes in het huis laten zien, om te vragen of ze hem te groot vonden, waarom 1 meisje vroeg; je bedoelt als handbagage? Dat was natuurlijk het beste antwoord dat ze kon geven. Ik heb een hele bescheiden tas mee voor iemand die 2 maanden weg gaat!
Tijdens de rit ben ik in slaap gevallen en ik werd wakker toen het licht begon te worden. Ik kwam om 05;30 aan op het vliegveld. Ik checkte in en moest 20 minuten wachten voor de paspoortcheck omdat dat mannetje die er moest staan, waarschijnlijk nog in z’n bedje lag. In de ‘wachtruimte’ waren 2 winkeltjes waar ik een pak koekjes had gekocht, aangezien ik in de haast niks ontbeten had, en op mijn ticket stond dat we alleen een ‘snack’ in het vliegtuig zouden krijgen. Om de tijd te verdrijven heb ik een filmpje gekeken op mijn laptop en voordat ik het wist, was het tijd om te boarden. De man bij de incheckbalie had gevraagd of ik voorkeur had voor een plek in het vliegtuig, en in mijn slaperige toestand had ik nee geantwoord. Maar hij dacht waarschijnlijk: zo’n lang meisje gun ik een goede plek, want toen ik plek nam op stoel 11L, kon ik mijn benen voor me uitstrekken en nog raakte ik de stoel voor me niet! En om alles nog mooier te maken, we kregen ontbijt! De vlucht duurde 1,5 uur en ik denk dat er in totaal misschien 30 man in dat kleine vliegtuigje zaten. Toen we aankwamen herkende ik de aankomsthal gelijk van een paar jaar geleden. Ik moest mijn CTA permit regelen, en dat was zo gebeurd. Ook lag mijn (kleine) rugzak ook al klaar en kon ik ook zonder in de rij te staan dollars wisselen voor de Tanzaniaanse Chilling. En als kers op de taart stond ook mijn vriend Jacob met een Friendly Gecko Help2Kids sign. Alles was vlekkeloos verlopen. In de auto keek ik mijn ogen uit. Ik had een soort cultuurshock. Ze hebben hier auto’s. Heel veel auto’s. En stoplichten! Dat ben ik niet meer gewend. Ze rijden hier echt als gekken en de wegen zijn abnormaal slecht, het leek wel een safari tocht zo hobbelig. Tijdens de rit vroeg Jacob interessante vragen: of ik getrouwd was en of ik van cognac hield bijvoorbeeld. Jacob houdt wel van whiskey, maar niet van cognac, want dat is slecht spul volgens hem. Zijn Engels was niet goed genoeg om me uit te leggen waarom het zo slecht was. Toen kwamen we aan bij ons huis, en ik was flabbergasted. Het leek wel een appartement in Spanje! Wat een verschil met Malawi! Het heeft twee verdiepingen en 2 balkons, en elke kamer heeft zijn eigen badkamer. Nadat ik mijn spullen een beetje geïnstalleerd had, ben ik met Aileen, die had ik in Malawi al ontmoet, met de tuktuk naar een shopping plaza gegaan. Die tuktuks heten Bajaji’s en worden in de handleiding omschreven als volgt; fast and crazy, these seemlingy toycars avoid traffic and get you anywhere pretty fast, but you will have to negotiate. Dat is de perfecte omschrijving ervoor. In de plaza keek ik mijn ogen uit… Ze hadden letterlijk alles; chocola, een hele muur vol met verschillende soorten kaas, alle soorten drankmerken dat je je kan bedenken, ( We houden vanavond weer een wine night!) en allemaal soorten snoep en koekjes. We hebben geld gepind en lekker boodschappen gedaan. Daarna hebben we ons getrakteerd op pizza en namen we de Bajaji terug. Ik was de eerste nieuwe volunteer, en er komen er vandaag nog 2. Morgen gaan we naar de Slipway, een groot shoppingcenter waar ik heel veel zin in heb want daar ben ik al eens geweest! Vanavond maken we pasta en daarna ga ik vroeg slapen want ik ben helemaal kapot! Veel liefs
Ik had mijn wekker om 03:15 gezet, aangezien Andrew me om 04;00 op kwam halen. Zo had ik alle tijd om me rustig om te kleden en klaar te maken voor de reis. Ik had me net omgekleed en Martin gedag gezegd, of ik hoorde een auto het erf op rijden. Het was 03;30! Blijkbaar is Andrew geen typische Malawian, anders zou hij rond 04;30 aan komen sjokken. Ik kon nog net snel mijn tanden poetsen voordat ik mijn spullen in de auto gooide en we wegreden. Onder ‘spullen’ versta ik mijn handbagage koffertje, en mijn bescheiden backpack. Martin lachte me uit omdat hij het veel te groot vond. Ik heb mijn tas gelijk aan de andere meisjes in het huis laten zien, om te vragen of ze hem te groot vonden, waarom 1 meisje vroeg; je bedoelt als handbagage? Dat was natuurlijk het beste antwoord dat ze kon geven. Ik heb een hele bescheiden tas mee voor iemand die 2 maanden weg gaat!
Tijdens de rit ben ik in slaap gevallen en ik werd wakker toen het licht begon te worden. Ik kwam om 05;30 aan op het vliegveld. Ik checkte in en moest 20 minuten wachten voor de paspoortcheck omdat dat mannetje die er moest staan, waarschijnlijk nog in z’n bedje lag. In de ‘wachtruimte’ waren 2 winkeltjes waar ik een pak koekjes had gekocht, aangezien ik in de haast niks ontbeten had, en op mijn ticket stond dat we alleen een ‘snack’ in het vliegtuig zouden krijgen. Om de tijd te verdrijven heb ik een filmpje gekeken op mijn laptop en voordat ik het wist, was het tijd om te boarden. De man bij de incheckbalie had gevraagd of ik voorkeur had voor een plek in het vliegtuig, en in mijn slaperige toestand had ik nee geantwoord. Maar hij dacht waarschijnlijk: zo’n lang meisje gun ik een goede plek, want toen ik plek nam op stoel 11L, kon ik mijn benen voor me uitstrekken en nog raakte ik de stoel voor me niet! En om alles nog mooier te maken, we kregen ontbijt! De vlucht duurde 1,5 uur en ik denk dat er in totaal misschien 30 man in dat kleine vliegtuigje zaten. Toen we aankwamen herkende ik de aankomsthal gelijk van een paar jaar geleden. Ik moest mijn CTA permit regelen, en dat was zo gebeurd. Ook lag mijn (kleine) rugzak ook al klaar en kon ik ook zonder in de rij te staan dollars wisselen voor de Tanzaniaanse Chilling. En als kers op de taart stond ook mijn vriend Jacob met een Friendly Gecko Help2Kids sign. Alles was vlekkeloos verlopen. In de auto keek ik mijn ogen uit. Ik had een soort cultuurshock. Ze hebben hier auto’s. Heel veel auto’s. En stoplichten! Dat ben ik niet meer gewend. Ze rijden hier echt als gekken en de wegen zijn abnormaal slecht, het leek wel een safari tocht zo hobbelig. Tijdens de rit vroeg Jacob interessante vragen: of ik getrouwd was en of ik van cognac hield bijvoorbeeld. Jacob houdt wel van whiskey, maar niet van cognac, want dat is slecht spul volgens hem. Zijn Engels was niet goed genoeg om me uit te leggen waarom het zo slecht was. Toen kwamen we aan bij ons huis, en ik was flabbergasted. Het leek wel een appartement in Spanje! Wat een verschil met Malawi! Het heeft twee verdiepingen en 2 balkons, en elke kamer heeft zijn eigen badkamer. Nadat ik mijn spullen een beetje geïnstalleerd had, ben ik met Aileen, die had ik in Malawi al ontmoet, met de tuktuk naar een shopping plaza gegaan. Die tuktuks heten Bajaji’s en worden in de handleiding omschreven als volgt; fast and crazy, these seemlingy toycars avoid traffic and get you anywhere pretty fast, but you will have to negotiate. Dat is de perfecte omschrijving ervoor. In de plaza keek ik mijn ogen uit… Ze hadden letterlijk alles; chocola, een hele muur vol met verschillende soorten kaas, alle soorten drankmerken dat je je kan bedenken, ( We houden vanavond weer een wine night!) en allemaal soorten snoep en koekjes. We hebben geld gepind en lekker boodschappen gedaan. Daarna hebben we ons getrakteerd op pizza en namen we de Bajaji terug. Ik was de eerste nieuwe volunteer, en er komen er vandaag nog 2. Morgen gaan we naar de Slipway, een groot shoppingcenter waar ik heel veel zin in heb want daar ben ik al eens geweest! Vanavond maken we pasta en daarna ga ik vroeg slapen want ik ben helemaal kapot! Veel liefs
-
27 September 2014 - 17:22
Lida:
Ha lieve Katja,
Wat fijn om te lezen dat de reis zo goed gegaan is, heerlijk hoor, dat iedereen er is die er zou moeten zijn, en op tijd. Heerlijk he dat je zo'n goede stoel had tijdens de vlucht. En wat een voordeel dat je al een keer hier geweest bent zodat je weet waar je moet zijn op het vliegveld. Het zal inderdaad een cultuur shock zijn zeg, van bijna niets te verkrijgen tot een heleboel van alles, soorten chocola, drank etc. Wel fijn dat je hier als laatste bent, en niet andersom. Benieuwd naar de kinderen daar, weet je hun namen nu?
We gaan alles weer volgen vanuit Tanzania.
Liefs van ons, xxxxx -
28 September 2014 - 10:25
Rianne:
Lieve Katja,
Jeetje, zijn er al weer 4 weken voorbij. We kwamen net terug van vakantie toen jij vertrok. Ik lees je verhalen elke keer, maar had nog niet gereageerd. Leuk hoor om op de hoogte te blijven van wat je allemaal meemaakt. Ik vind de foto's op Facebook ook erg gaaf. Ben benieuwd naar je verhalen over Tanzania.
Hier gaat alles prima, we hebben een eigen strand voor de deur (nou het zwembad nog...) door de werkzaamheden aan de riolering. Dat heb je misschien ook wel op Facebook gezien.
Nog veel plezier daar!
Dikke zoen van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
